Gisteren nog liep ons zaaltje van het APG vol met mensen die mochten stemmen. En wat voor keuze men ook gemaakt heeft. De uitslag was verrassend. Morgen staan we weer voor keuzes. Dan op BlackFriday hopen we te kiezen voor de laagste prijs. Ook dat kan verrassend uitpakken. Vandaag kiezen veertig leden van WmjW voor het bijwonen van Muziek met Willem. Een juiste keuze, want wat voor verrassingen Willem ook voor ons heeft. We scoren bij voorbaat het hoogst. Ook deze middag weet de muziek van Willem ons te beroeren en is de opbrengst saamhorigheid. Voor de pauze mogen me meezingen met de teksten van de door Willem uitgekozen songs. Soms doen we dat een beetje schuchter, omdat de teksten niet altijd even makkelijk zijn, maar zeker in ons hart gaan we vanzelf mee en beleven we weer een geweldige middag..

Na de pauze voegen Peter Beurskens en Cees van de Klift zich bij Willem en gaat het helemaal los. We genieten van evergreens uit voornamelijk onze vroegere oude tijd. Nummers die deze week ook te horen zijn op de radio in de 'Evergreen top 1000'. Maar hier worden ze live gespeeld. Dat is toch wel even iets anders. Wat mogen wij blij zijn met iemand als Willem in ons midden. Het laatste nummer wat zij spelen is You've Got A Friend. Wat toepasselijk!!!!! Vanmiddag is het niet een enkele partij, niet de commercie, maar zijn wij samen met Willem en zijn vrienden de winnaars.

Zuid Afrika. We kennen allemaal wel mensen die daar geweest zijn. En ongetwijfeld hebben zij in enthousiaste bewoordingen verteld over dit mooie land. Of om wat ons verteld is door anderen, of omdat sommigen er zelf geweest zijn of wellicht ook om de historische band tussen Nederland en Zuid Afrika. De belangstelling voor de presentatie deze middag is bovengemiddeld groot.

Wel 50 deelnemers van WmjW weten de weg te vinden naar ons zaaltje in het APG. Vanmiddag vertelt Bram van de Beek over de periode dat hij en zijn vrouw Nel daar gewoond en gewerkt hebben. Nu wil het geval dat Bram niet alleen enthousiast is over het land, maar dat hij ook nog eens een goed verteller is. Bram is waarschijnlijk zo'n iemand die bij de open haard de mooiste anekdotes kan verhalen. In het APG hebben wij geen open haard, maar dat is ook helemaal niet nodig. Want ook zonder weet Bram ons van begin tot eind te boeien. Dat heeft natuurlijk ook met de talloze schitterende opnames te maken die Bram samen met zijn vrouw gemaakt hebben.

We beginnen onze reis met Bram en Nel in het plaatsje Stellenbosch waar zij, na zijn aanstelling als bijzonder hoogleraar, vanaf 2003 een aantal jaren gewoond hebben. Vanuit Stellenbosch trekken we via de zuidpunt door het "droge" westen naar het noorden om via Namibie en Botswana de oversteek te maken naar het veel "nattere" oosten. Vandaar wordt de reis weer vervolgd naar zijn woonplaats Stellenbosch.

Mooi Bram, dat wij vandaag met jullie mochten meereizen. Natuurlijk gaat er niets boven iets zelf beleven. Maar je hebt ons zo betrokken bij hoe het daar was, hoe jullie het zelf ervaren hebben, dat het bijna was of wij er waren.

Feestjes zijn het! En dan hebben we het natuurlijk over de wijnproeverijen. Op een enkele uitzondering na werden de afgelopen elf jaar de proeverijen gepresenteerd door Bert Keemink of anders gezegd gepresenteerd door 'onze Bert'. Onder zijn leiding proefden wij vele vele wijnen. Onderwijl we door hem van allerlei weetjes voorzien werden. Hij vertelde met hetzelfde enthousiasme als dat wij de wijntjes proefden maar vooral opdronken. Overigens zonder dronken te worden. Bert is kort geleden 80 geworden. Tijd om te stoppen. En vandaag is die laatste wijnproeverij met Bert. Uiteraard verhaalt Bert ons nog eens hoe we wijn moeten proeven en drinken. Al vaak uitgelegd, maar kan niet genoeg herhaald worden. Vandaag proeven en drinken we zeven wijnen. Zeven staat symbool voor compleetheid, iets wat af is. Voor Bert is het nu af en kan hij tevreden achteroverleunen en terugkijken op die elf succesvolle wijnproeverij jaren.

De wijnen van vanmiddag zijn mede uitgezocht door zijn secondanten voor deze middag: Henk Christiaans en Foppe Dupuis. Deze jongere generatie (zeventigers) nemen het stokje over en gaan toekomstige wijnproeverijen mede organiseren. Onder goedkeurende blik van Bert helpen zij vanmiddag met inschenken. En dat gaat zo goed, dat wij er alle vertrouwen in hebben dat ook zij de toekomstige proeverijen tot een groot succes zullen maken. Zij schenken en wij drinken wijnen uit Frankrijk, Italië, Spanje en Oostenrijk. Natuurlijk met de daarbij passende kazen.

En vanzelfsprekend wordt het gaandeweg de middag steeds gezelliger, totdat we toch echt afscheid moeten nemen van Bert. Dat vraagt om een officieel moment. Henk spreekt Bert toe en reikt hem een gouden medaille uit. Een terechte symbolische eervolle uitreiking, waarbij Lidy als rechterhand van Bert niet vergeten wordt.

Een periode is afgesloten. Tijd voor vernieuwing. De opvolgers van Bert hebben al aangegeven het anders te gaan doen. We zijn benieuwd. Toch zal het moeilijk worden de persoon en daarmee het gezicht van 'sommelier' Bert te vergeten! Dank je Bert en proost op een nog goede toekomst!

Het zijn niet de verhalen. Ofwel het zijn niet de thrillers die deze middag verhaald worden en de meeste indruk maken. Oké, het zijn spannende thrillers. Dat wel. Maar daarom zijn het ook thrillers. Niks mis mee. Nee, het is de manier waarop ze gebracht worden wat aangrijpt. De hoofdrol in de verhalen wordt gespeeld door Kirsten Benschop. Of is Kirsten de hoofdrol? Weergaloos weet zij voor de pauze de rol van een al wat oudere mevrouw neer te zetten. Na de pauze zien we een heel andere Kirsten in de rol van een geesteszieke. We gaan deze terugblik niet verder in op de verhalen, dat zou tekort doen aan Kirsten en aan wat wij ervaren in onze rol. Want ook wij als publiek hebben een rol. Een bescheiden maar adembenemende rol. Dood, maar dan ook doodstil zijn wij de stille getuigen van wat zich voor onze ogen afspeelt. Toeschouwers van een performance, zoals we zelden eerder gezien hebben in "ons theater".

In woord, maar vooral ook in beeld weet Kirsten ons van begin tot eind te boeien en ons mee te slepen met of beter in het verhaal. Een Kirsten met vele gezichten, waarvan wij er deze middag een paar van mogen meemaken.

Na afloop 'maken' wij Kirsten nog even mee tijdens het opruimen. En dan blijkt zij een welliswaar sympathiek maar toch vooral ook een  "gewoon" iemand te zijn. Wat een mooie bijzondere middag Kirsten. Dank je wel en kom nog eens terug.