Ons 2e zomeruitje dit jaar bracht ons naar het bij iedereen bekende natuurgebied Kwintelooijen. De naam is afkomstig van 2 families, die aan de Veense grindweg woonden: Kwint en van Looijen. Kwintelooijen is een zandafgraving, waar sinds ca. 1960 zand is gewonnen voor de A12, de A30 en diverse stadswijken, waaronder Petenbos.
Het gebied kenmerkt zich door een grote biodiversiteit, wat mede te danken is aan de verschillende grondsoorten ( zand en leem) en de hoogteverschillen. We hebben verschillende bijzondere plantensoorten gezien, waaronder Echt duizendguldenkruid en Agrimonie. Ook de vlinders lieten zich zien: citroenvlinder, icarusblauwtje en bruin zandoogje en verder nog diverse libellen en juffers. Op onze route ontmoetten we tevens padden, kikkers en salamanders.
Het beheer van het gebied gebeurd door Hereford-ossen en soms ook schapen. Deze dieren doen in de verste verte niet denken aan de enorme dieren die hier in vroeger tijden verbleven: mammoeten, sabeltandtijgers, bosolifanten en nijlpaarden. Restanten van deze dieren zijn te vinden in het museum in Rhenen.

Dankzij de voortreffelijke uitleg van de gidsen Ida Marsman en Lidia van Oudendammer kijken de 10 deelnemers aan de excursie nu met heel andere ogen naar Kwintelooijen dan ze gewend waren. Mooi om zo meer van je eigen omgeving te leren kennen. Nogmaals bedankt Ida en Lidia!

Na deze vreemde periode in ons leven van lockdowns, afzondering en onzekerheid was het vandaag toch weer een dag om iets gezamenlijks te doen. Met gepaste afstand, want ondanks dat het lijkt dat het corona virus zich terug getrokken heeft is het er nog wel. En dan blijft natuurlijk de vraag waar. We gaan er vanuit niet in Hugo's pannenkoeken restaurant. Vandaar dat we deze middag beginnen met waar we gebleven waren. Een lunch! Uiteraard zijn we voorzichtig en houden we afstand van elkaar. Een knuffel, handengeschud. Het is er allemaal nog even niet bij. Wel een grote zaal, alleen voor ons, met tafeltjes op voldoende afstand. Maar wat vooral speelde was de vreugde elkaar weer te zien. Want de behoefte elkaar weer te ontmoeten is er zeker. Dat bleek ook wel. Liefst 30 deelnemers hebben zich opgegeven voor de prima pannenkoeken van Hugo. Die laten we ons dan ook evenals onze onderlinge aanwezigheid goed smaken. Fijn zo elkaar weer te zien en dat smaakt naar meer, al zullen we de mogelijkheden moeten afwegen. Maar voorlopig hebben we weer een gezellige lunch achter de rug en dat kan ons niet meer afgenomen worden.

Dit keer passeren we het Perron en is de volgende halte de cultuurfabriek waar we de lunch gebruiken. Zesentwintig deelnemers schuiven aan in de voor ons kunstmatige gecreëerde ietsje, pietsje krappe lunchruimte binnen de cultuurfabriek. We worden verrast met een uitstekende pastinaaksoep. Dat is in ieder geval een goede binnenkomer. Na de soep volgen de broodjes. Alleen de aanblik al doet ons watertanden en wij happen dan ook gretig toe. Niet verwonderlijk dat de voorraad broodjes al snel verdwenen is en nog slechts lege bordjes resten. Ter afsluiting is er nog ruimte voor koffie. De bediening is echter een beetje traag, waardoor onze voorzitter zelf aan de slag moet. Dat is verder geen punt, hoewel deze horeca gelegenheid wellicht bij ons niet meer met stip genoteerd zal staan. Maar gezellig is het wel en het is toch altijd weer een happening met elkaar te kunnen lunchen. Geïnspireerd door de kunstwerken rondom ons komen er weer allerlei onderwerpen op tafel. Maar natuurlijk is het vooral het coronavirus wat ons allemaal bezig houdt. Grote gevolgen voor de maatschappij, maar ook op kleinere schaal heeft het de nodige consequenties. Ook voor ons, zowel voor ons als groep als individueel. Deze middag is voorlopig de laatste middag waarin we gezamenlijk iets doen. Juist nu, in een tijd dat we elkaar misschien meer dan ooit nodig hebben, is het eventjes belangrijk om elkaar los te laten en voldoende afstand te nemen, maar wel met een warm gevoel en zonder elkaar uit het oog te verliezen. Zo hopen we elkaar weer spoedig in goede gezondheid te kunnen ontmoeten in een volgende terugblik.

Stipt om twee uur richten ruim 30 hongerige blikken zich op Marian Enkelaar. Zij gaat ons alles vertellen over voeding. En ja hoor, nauwelijks begonnen of er ligt al een vraag op ons bordje. Waarvoor dient voeding? En terwijl het water ons in de mond loopt bij de gedachten aan frites, frikandellen en gebak van Tamminga, uiteraard weggespoeld met een paar flinke slokken wijn, gooit Marian al direct roet in het eten. Voedsel is een elementaire levensbehoefte, waar we verstandig mee om moeten gaan. Marian vertelt ons in rappe woorden over doel en noodzaak van goede voeding. Dat geldt natuurlijk voor iedereen, maar juist ook voor ons ouderen. Ouderdom kan een waardevolle periode zijn in ons leven. Een tijd waarin we ons vaak nog meer bewust zijn van de eindigheid van het leven, waardoor we juist nog intenser en met plezier van het leven kunnen genieten. Maar we ontkomen er niet aan dat alles ook ietsje minder wordt. En dat hindert ook niet als we tot het inzicht zijn gekomen, dat we het leven moeten nemen zoals het komt. Ondanks dat hart en bloedvaten minder worden. De werking van onze organen vermindert. We meer kans lopen op botontkalking. We spierweefsel verliezen en daarmee spierkracht. En mochten we in dit rijtje nog iets vergeten hebben, dat ook dat het gevolg van ouderdom kan zijn. Omdat we ook nog zitten met ons geheugen. Ook dat neemt geleidelijk af. Dat zitten is overigens een ander probleem. Behalve voeding is ook bewegen uitermate belangrijk op onze leeftijd. Vanmiddag horen we van Marian alles over voeding en beweging. Vooral om die onontkomenlijke nadelen van het ouder worden zo goed als mogelijk uit te stellen of zo mogelijk te verminderen.
In smeuïge en smakelijke hapklare brokken vertelt zij over bouwstoffen, brandstoffen, vitamines, mineralen. Over vezels en vetten. Over vrije radicalen en antioxydanten. En over onvoorstelbare hoeveelheden bacterien die ons helpen ons voedsel in meterslange darmen te verteren tot bruikbare stoffen. Juist die achtergrond informatie motiveert ons om toch nog meer naar de keuze van ons voedsel te kijken en ons nog meer te bewegen richting de schijf van vijf. In die schijf is overigens een behoorlijk segment ingedeeld voor ons drinkpatroon. Drinken is belangrijk en dan vooral ook voor ouderen, omdat met de ouderdom ook het dorstgevoel afneemt en uitdroging op de loer ligt. Voor wie deze uitspraak dronken van vreugde tot zich neemt, ontkomt niet aan de kater. Want we hebben het hier niet over alkoholische dranken. Wij moeten ons juist hierin matigen. Hoewel een wijntje op zijn tijd best wel mag van Marian. Wij mogen ons gelukkig prijzen dat Marian ons op een positieve wijze bewust maakt van dat wie wij zijn, ook al is het maar een klein beetje, ook te maken heeft met wat wij eten. Na heel veel informatie in een voor het gevoel te korte tijd, bedanken we Marian na afloop met een prima fles rode wijn (hebben we nu toch over) voor deze super gezonde en leerzame middag. Verzadigd en voldaan van wat wij deze middag tot ons genomen hebben, bewegen wij ons weer richting huis. Dank je het was top Marian!!!

Voor wie nog even terug wil lezen wat we deze middag allemaal besproken hebben. De volledige presentatie vind je HIER.

NB. Marian verzoekt ons nog het volgende te melden:

Vanmiddag werd de vraag gesteld of cafeïnevrije koffie dezelfde beschermende  werking heeft tegen het krijgen van dementie als gewone koffie. Ik dacht van wel maar het blijkt  dat dit alleen geldt voor cafeïnehoudende koffie en wel bij gebruik van 3 kopjes daarvan per dag. Zwarte thee (de normale thee) bevat theïne wat hetzelfde is als de cafeïne in de koffie, echter de hoeveelheid die in thee zit is veel lager nl 30 mg tegen 125 mg cafeïne per kop koffie.