Of je nu aan het begin van de rechthoekige opstelling van de tafels met lekkers begint of aan het eind. Op de linker hoek naast het zoet zullen de deelnemers ongetwijfeld een aantal servetten gevonden hebben. Bijzondere servetten:
"Servetten, zo allerdaags en bescheiden. Toch dragen ze een diepere lading, verborgen en stil. Geef ze weg, en je zult ontwaren. Als gebaar zo klein, maar met een grootse wil. Servetten symbool voor beschutting, reiniging en bescherming. Een servet, een doekje, breekbaar en fijn. In elke vezel schuilt een boodschap van geven. Iets weg te geven als daad van zorg, aandacht en liefde. Zoals een gift ons hart verwarmt en ontroert. Verpakt in eenvoud, zacht en kalm."
Ada Westerink heeft die servetten meegebracht. Vast om daarmee iets te willen zeggen. Het wat en waarom zouden we natuurlijk aan haar kunnen vragen. Maar het servet geeft zelf al antwoord, want de boodschap is duidelijk. De tekst op het servet "Wat een glimlach vermag" is van de Zimbabwaanse Emelda Tshuma. Wat een mooie tekst op deze mooie middag. Een tekst over geven en kunnen geven en nemen en kunnen nemen. En daar gaat het vandaag om. Geven en nemen wat empathie en begrip voor de behoeften en gevoelens van de ander vereist. Waarbij je soms meer zal moeten geven dan nemen en soms zal het andersom zijn. Dat helpt om een diepere verbinding en wederzijds respect op te bouwen. Het komt allemaal samen deze middag nu we allen weer voor de lekkerste hapjes gezorgd hebben. Hapjes voor elkaar. Om te geven en te nemen. Het is daarom geen wonder dat deze high tea wederom een groot succes is geworden. We kunnen tevreden terugkijken. Met een glimlach.
_________________________
Vorige activiteit
_________________________