Empedokles was een wijsgeer die ongeveer 450 jaar vChr leefde en in de veronderstelling was dat uiteindelijk alles bestond uit vier elementen. Die eeuwige elementen zijn aarde, water, vuur en lucht. Naast de elementen zijn er volgens de leer van Empedokles ook nog twee natuurkrachten en dat zijn liefde en haat. Deze natuurkrachten gaan een eeuwige strijd aan, waarbij in een golvend patroon, dan de liefde wint en alles zich verbindt en dan weer de haat, waardoor alles weer uiteenvalt. Op deze filosofie is de tijdelijke tentoonstelling "De vier elementen" gebaseerd, waar wij deze middag van mogen proeven. De tentoonstelling is ondergebracht in een expositieruimte van Het Depot in Wageningen. Met het maximale aantal deelnemers van twintig wandelen wij met Ingrid Werdler, onze gids, door de elementen. De tentoonstelling bestaat uit een combinatie van een aantal werken uit de vaste collectie van het Depot en een aantal werken van studenten van de ArtEZ Hogeschool in Arnhem. Met Ingrid staan we aan het begin van de rondleiding stil bij het 12 meter lange beeld 'Anatomico che cammina' van Novello Finotti. Ingrid vertelt niet wat de kunstenaar bedoelt, maar vraagt aan ons wat wij zien en ervaren. En dat is een eye-opener. Vaak vragen wij ons af wat de kunstenaar wil uitdrukken. Maar even belangrijk is zelf te kijken en zelf onze eigen visie op de wereld en onszelf te ontdekken, waarbij de kunstenaar ons een beetje op weg kan helpen. Een leerzame opsteker deze middag. Die betrokkenheid zien we ook terug in het werk 'Aarde' van Stephanie Madura. Een van de studenten. We zien een bol (de aarde) bedekt met gebouwen. Daaronder op de grond een verdord boompje. In onze moderne tijd veronachtzamen wij de natuur. De natuur, waarvan wij toch deel uitmaken en afhankelijk van zijn. Wellicht een hebzuchtige fase in het leven, wat we zouden kunnen duiden als de fase van verval. In een aantal werken zien we dan ook dat deze jonge studenten zich zorgen maken over onze huidige tijd, waarin we vaak zo onverschillig omgaan met onze leefomgeving. Tussen de gebouwen op 'aarde' zien we een aantal spiegeltjes, waarin wij als het ware onszelf kunnen spiegelen. Ook deze zelfreflectie kan leerzaam zijn. Na nog een aantal werken "om over na te denken" komen we tot slot bij 'Vleugels van Verlangen' van Andreas Hetveld. Hoe graag wij ook los zouden willen komen van de aarde en vrij zouden willen zijn, wij blijven gevangen in het keurslijf van de vleugelconstructie ofwel van onszelf. We zullen pas echt vrij zijn als we los kunnen laten, om als de tijd daar is, bevrijdt terug te kunnen keren naar moeder Aarde. Dan zullen we weer in liefde verbonden zijn.
___________________________
Vorige activiteit
___________________________